Skip to content

Αστυνόμευση στα Πανεπιστήμια…του Αντώνη Αντωνακάκη

Η συζήτηση καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες σχετικά με το πανεπιστημιακό άσυλο.
● Πρέπει να υπάρχει;
● Να υπάρχει υπό όρους;
● Να μην υπάρχει καθόλου;
Η κοινωνία για το θέμα αυτό μοιάζει ανέτοιμη να αποφασίσει οριστικά.Όπως σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν πειστικά και πιεστικά επιχειρήματα και από τις δυο πλευρές. Εξαιτίας του ασύλου, η ανομία οργιάζει στους χώρους των πανεπιστημίων, από απλή κατανάλωση ναρκωτικών, ή εμπόριο ή επιθέσεις σε άτομα που, όπως συνήθως, τα περισσότερα είναι γυναίκες που μοιάζουν εύκολα θύματα για κλοπές, ληστείες, βιαιοπραγίες ή ακόμα και σεξουαλικές επιθέσεις.
Είναι εύλογο να ισχυριστεί κάποιος ότι πρέπει να υπάρχει μια κάποιου είδους αστυνόμευση είτε αυτό γίνεται από κάποιο ειδικό σώμα ─Αστυνομίας Πανεπιστημίου─ ή από την απλή αστυνομία πόλεως.
Οι αρνητές βέβαια υποστηρίζουν ότι τότε θα δοθεί η ευκαιρία στην κυβέρνηση, που ναι μεν σήμερα είναι δημοκρατικά εκλεγμένη, αλλά μπορεί στο μέλλον, όπως και στο παρελθόν, να μην είναι να ελέγξει τη διακίνηση των ιδεών στα Πανεπιστήμια.
Αυτό όμως δεν είναι σωστό για τον εξής απλό λόγο: υπάρχουν άλλα κανάλια πλέον διακίνησης των ιδεών πολύ πιο μαζικά και πολύ λιγότερο ελέγξιμα από τον οποιοδήποτε. Αναφέρω χαρακτηριστικά:
● Το Facebook,
● το Youtube,
● το e-mail ή ακόμα και
● το messenger.
Είναι αδύνατο για κάποιον να τα ελέγξει αυτά τα κανάλια ακόμα και με την παραμικρή επίφαση δημοκρατίας ή ακόμα και χωρίς αυτή.Εκέινο που απομένει λοιπόν, είναι αυτές οι νησίδες ανομίας μέσα στην χώρα που σε καμμιά περίπτωση δεν είναι όλοι οι πανεπιστημιακοί χώροι, παρά μόνο αυτοί που είναι στα κέντρα των δυο μεγάλων πόλεων: της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Η πλειονότητα των πανεπιστημιακών χώρων, δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον για τους ταραξίες και επιτελούν με επιτυχία τους σκοπούς τους.
Δεν υπάρχει πιο φασιστική πράξη από το να “μπουκάρεις” με το έτσι θέλω στα αμφιθέατρα και να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙΣ (άκουσον άκουσον!) τη διάλεξη που γίνεται εκεί για τον οποιοδήποτε παλαβό λόγο: “δεν μου αρέσει η φάτσα του διδάσκοντος” η για “την έλλειψη δημοκρατίας στο Πακιστάν” η γιατί “έτσι θέλω βρε αδελφέ, λογαριασμό θα σου δώσω;”
Λυπάμαι, αλλά ναι, θα μας δώσεις λογαριασμό. Το πανεπιστήμιο εκτός από ιερός χώρος είναι και δημόσιο που ανήκει σε όλους μας, αφού έχει πληρωθεί από όλους, και δεν επιτρέπεται σε κανένα να διαταράσσει τη λειτουργία του για τον οποιοδήποτε λόγο, ιδιαίτερα όταν διανύουμε περιόδους δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Την ώρα του μαθήματος που μερικοί θέλουν να διακόπτουν ελαφρά τη καρδία, συντελείται κάτι μοναδικό, κάτι αντίστοιχο με τα πρώτα βήματα ενός μωρού: είναι η διαδικασία της μάθησης!
Σαφώς λοιπόν και πρέπει να υπάρχει μιας μορφής αστυνόμευση. Η δική μου άποψη είναι ότι πρέπει να είναι ένα ειδικό σώμα γιατί αφενός αναφέρεται στο κατά τεκμήριο πιο προικισμένο κομμάτι της νεολαίας μας και αφετέρου, είναι και αυτοί νέοι και το επαναστατικό στοιχείο καμμιά φορά κυριαρχεί μέσα τους.
Αλλά πρέπει να μιλάμε για ένα σώμα πλήρως εξοπλισμένο που θα μπορεί να καλεί σε βοήθεια και την κανονική αστυνομία μιας και στους πανεπιστημιακούς χώρους μπορεί να παρεισφρήσει ο οποιοσδήποτε.
Οι τεχνικές λεπτομέρειες, που πολλές φορές είναι εξίσου σημαντικές, θα πρέπει να συζητηθούν διεξοδικά αλλά, επιτέλους, να γίνουν!

This Post Has 0 Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Back To Top