Skip to content

Μαρία Ρούσσια «η αδελφή του στρατιώτη»

Η Μαρία Ρουσσιά έμεινε γνωστή στην ιστορία της λογοτεχνίας και στον Ελληνισμό της Αλεξάνδρειας ως «η αδελφή του στρατιώτη» γιατί έγραφε εκατοντάδες εμψυχωτικές επιστολές σε στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.


Η οικογένεια της καταγόταν από την Ορά Λάρνακας αλλά η ίδια γεννήθηκε στο Κάιρο το 1894. Παιδάκι ακόμα με την οικογένεια της πήγε στην Τεργέστη της Ιταλίας όπου και τελείωσε το ελληνικό δημοτικό σχολείο και το ιταλο-γερμανικό γυμνάσιο και διδασκαλείο. Στο πλαίσιο των σπουδών της για το διδασκαλικό λειτούργημα, έκανε μαθήματα φιλολογίας, φιλοσοφίας, ξένων γλωσσών και μουσικής. Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918) η οικογένεια της επέστρεψε το 1913 οριστικά στην Αίγυπτο και εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια.

Άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα της λογοτεχνικά έργα στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος» της Αλεξάνδρειας (1937-1946) και συνεργάστηκε επίσης με το περιοδικό «Κυπριακά Γράμματα» (1939-1956). Το 1942 εξέδωσε το βιβλίο της «Γράμματα της αδελφής τον στρατιώτη», όπου παρουσιάζει διαλεγμένα γράμματα που έγραψε απευθείας στους στρατιώτες τον καιρό που ανασυντασσόταν ο ελληνικός στρατός στη Μέση Ανατολή, και το 1946 έγραψε το βιβλίο «Για το δίκιο στη Μέση Ανατολή».

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, υπηρέτησε ως εθελόντρια νοσοκόμα και ανέπτυξε, παράλληλα, έντονη κοινωνική και πνευματική δράση. Στα εκατοντάδες γράμματα που έστελνε στους στρατιώτες τους ενθάρρυνε και τους παρηγορούσε. Τους κρατούσε συντροφιά στα νοσοκομεία, στα στρατόπεδα, στα χαρακώματα, στο μέτωπο.

Ήταν μάχιμη κομουνίστρια, πολυτάλαντη, αεικίνητη και εργάστηκε ως δασκάλα, δημοσιογράφος, καθηγήτρια πιάνου νοσοκόμος στοιχειοθέτης τυπογράφος.

Το βιβλίο της «Κύπρος» περιέχει έξι διηγήματα πάνω σε παραδόσεις και έθιμα, ήθη και τραγούδια της Κύπρου και ένα «Χρονικό» με αναμνήσεις από το τελευταίο ταξίδι της στην Κύπρο. Άλλα έργα της είναι το θεατρικό «Πίσω από την κλειστή πόρτα», το μυθιστόρημα «Το σαράκι», το διήγημα «Οι γειτόνισσες», η νουβέλα «Το παιδί τον ανθρώπου» κ.ά.

Η Ρουσσιά έζησε τον όλεθρο του πολέμου και γι’ αυτό σαφώς επηρεασμένη από τις τραγικές πολεμικές εμπειρίες το έργο της χαρακτηρίζεται από βαθύτερο ανθρωπισμό και έντονο αντιπολεμικό πνεύμα. Γράφει με πόνο για τον άνθρωπο, κατακρίνει τους εμπόρους των πολέμων Το αίσθημα της αποξένωσης του μεταπολεμικού ανθρώπου, ακόμα και από τον ίδιο τον εαυτό του, καθώς και η αντιπαράθεση ονειρικού και πραγματικού κόσμου αποδίδονται στις νουβέλες που συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο «Ο ξένος» (1951). Η Μαρία Ρουσσιά, αγωνίστρια για την παγκόσμια ειρήνη, πέθανε στην Αλεξάνδρεια το 1957.

(Απόσπασμα από το βιβλίο της Κύπρος)

….Νύχτα γυρίσαμε στην Πάφο. Μας περίμενε μαχαίρι μια είδηση. Κηρύχτηκε ο πόλεμος. Το πρώτο πλοίο φεύγει από τη Λεμεσό. Πρέπει να το προλάβομε. Ο δρόμος είναι φραγμένος μ’ αμέτρητα οπάδια. Εκατοστές πυρόξανθα δαμάλια αλληλοσπρώχνοντοι τρέχοντας μπροστά μας και μουκανίζουν γοερά. Οι έμποροι τα πιλατεύουν με μακριά καμιτσίκια από πετσί Από τη μια μεριά παμφάγα η θάλασσα, από την άλλη τραχιά τα βουνά. Δεν μπορούν να ξεφύγουν το μαστίγιο που αδιάκοπα συρίζει πάνω από το κεφάλι τους. Ο πόλεμος! Οι Κύπριοι μονομιάς ξέχασαν τους εξευτελισμούς, τις απελάσεις, τις φυλακές, όλα όσα υπόφεραν και είναι έτοιμοι να πολεμήσουν στο πλευρό της Αγγλίας και να πεθάνουν για την ελευθερία του κόσμου και τη δίκιά τους. Στο ίδιο πλοίο μπαρκάραμε με τα δα-
μάλια. Αυτά για τα σφαγεία του κόσμου· εμείς για τ’ άγνωστο της πολεμικής φοβέρας. Κάθε νύχτα, από τον ουρανό, μας τρομάζει ματωμένο ένα άστρο.
Είναι ο Άρης.

This Post Has 0 Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Back To Top