Τα λιμνάζοντα…ύδατα…(του Νίκου Σίμου)

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το στοιχείο του νερού αντιπροσωπεύει τη ζωή, τη ροή, τη δροσιά, την φρεσκάδα, την ανανέωση. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που επιλέγεται ως στοιχείο να κοσμεί δημόσιους χώρους, σπίτια κλπ.

Η συνεχής ροή του νερού ενός ποταμού, ενός καταρράκτη διασφαλίζει ως και εγγυάται την καθαρότητα, την αγνότητά του. Παράλληλα βέβαια, η συνεχής αυτή ροή, προκαλεί μια αναστάτωση, έναν θόρυβο, μια βοή. Δεν αφήνει τίποτα στη θέση του.

Σε αντίθεση με τα λιμνάζοντα ύδατα που προσφέρουν μια ηρεμία, επιτρέπουν να αναπτυχθούν φυτά πάνω σε αυτά, ομορφαίνοντας το τοπίο. Μια λίμνη προσφέρει πεδίο ανάπτυξης ζωής, πεδίο δραστηριοτήτων. Μια λίμνη προσφέρει ασφάλεια σε αυτούς που επιλέξουν να κολυμπήσουν σε αυτή.

Και οι λίμνες όμως ανανεώνουν τα νερά τους, ήσυχα, αλλά σταθερά. Διαφορετικά κινδυνεύουν να μετατραπούν σε βούρκο!!!

Στα λιμνάζοντα ύδατα αναπτύσσονται μικροοργανισμοί που επηρεάζουν την καθαρότητά τους, ενώ στην επιφάνεια βρίσκουν πρόσφορο πεδίο αναπαραγωγής ενοχλητικά και ενίοτε μολυσματικά έντομα. Παράλληλα, χάνουν την κρυστάλλινη διαύγειά τους και παράγουν συνήθως έντονη δυσοσμία, μετατρέποντας τελικώς το τοπίο από πόλο έλξης και αποκρουστικό θέαμα.

Και αν όλα τα παραπάνω ακούγονται άσχετα με την καθημερινότητά μας, μια προσεκτικότερη ανάγνωση μπορεί να δώσει τη δυνατότητα να αναγνωρίσουμε κάτι από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Στην εργασία μας, στην προσωπική μας ζωή, στην πόλη μας, στη χώρα μας. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η έκφραση «βαλτώσαμε», που σημαίνει ότι τίποτα νέο δεν συμβαίνει. Απλά συντηρούμε το παλιό. Αυτό που ξέρουμε, αυτό που έχουμε συνηθίσει.

Μια βαλτωμένη κατάσταση προσφέρει «ασφάλεια» σε όσους έχουν καταλάβει ή παγιώσει θέσεις στην «σκακιέρα», ενώ ταυτόχρονα δίνει το επίπλαστο αίσθημα της σιγουριάς στους υπολοίπους που έχουν «συνηθίσει» μια κατάσταση ή σε μια κατάσταση.

Είναι γεγονός ότι οι αλλαγές «τρομάζουν». Είναι δύσκολες στη διαχείρισή τους. Απαιτούν θυσίες!!! Ανατροπή του κατεστημένου σημαίνει ξεβόλεμα των βολεμένων αλλά και ενεργοποίηση των αδρανών!!! Και θεωρώ ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το δεύτερο. Και πάνω σε αυτό στηρίζουν την κυριαρχία τους οι «βολεμένοι». Στην αδυναμία αλλαγής. Στο μούδιασμα…

Πολλές φορές η «συνήθεια» είναι τόσο δυνατή που δεν αφήνει καν περιθώρια να αναζητηθεί εναλλακτική, διότι κανείς δεν αναγνωρίζει την ανάγκη της.

Το μεγαλύτερο και σοβαρότερο πρόβλημα όμως των λιμναζόντων υδάτων, του βάλτου, είναι η έλλειψη νέων ιδεών, οράματος, σχεδιασμού για το «μετά», για το «αύριο». Και ενώ όλα γύρω μας αλλάξουν και εξελίσσονται, η εμμονή στο παλιό διότι «αυτό ξέρουμε και αυτό εμπιστευόμαστε», ουσιαστικά δεν είναι στασιμότητα. Είναι τροχοπέδη, οπισθοδρόμηση!!!

Θα πρέπει με θάρρος να αναγνωρίζουμε το παρόν, με τόλμη και όχι φόβο να αντιμετωπίζουμε το μέλλον, το καινούργιο και με ειλικρίνεια να κρίνουμε το παρελθόν. Διότι το παρελθόν θα μας δείξει το δρόμο του αύριο. Πατώντας στα χνάρια του παρελθόντος και αποφεύγοντας τα λάθη που έγιναν και τις αγκυλώσεις, χαράσσεται η νέα πορεία.

Αλλαγή σελίδας, ανανέωση στην πολιτική, στην πόλη μας στη ζωή μας σημαίνει Ζωή, Πρόοδος, Ανάπτυξη. Σημαίνει τρεχούμενο καθαρό νερό χωρίς μολυσματικούς επιβλαβείς οργανισμούς!