1900 (της Κωνσταντίας Φαγαδάκη)
Με μια θάλασσα λέξεις κι ένα τρένο να περνάει απο πάνω κυοφορώ τον μικρό ήρωα του παραμυθιού στο δρομολόγιο που ξεκινάει μόλις τώρα απ΄την μήτρα του ολόγιομου φεγγαριού.
Ήταν τότε… που μια ρωγμή στην σκεπή έσταξε σαν μικρή βρύση στην χούφτα… και όταν ήπιε απο αυτό το νερό η ψυχή ενός αγγέλου πέρασε μέσα της …
Χειμώνας του 1900 και το είδωλο της καρδιάς της σκίρτισε, γεμίζοντας με ροδοπέταλα τα σπλάχνα της όταν ένιωσε οτι όλα μετουσιώνονταν σε κάτι διαφορετικό … και το οξυγόνο που ανέπνεε επίσης.