Λογοτεχνία

Η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών είναι το αρχαιότερο λογοτεχνικό σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα της χώρας. Ιδρύθηκε στις αρχές του 1929 με σκοπό τη διάδοση της αγάπης προς τη λογοτεχνία και τη διάθεση να αναδείξουν με τη δύναμη της ενότητας τον πλούτο του πνευματικού έργου.

Οι ΕΜΜΕΤΡΟΙ ΣΤΙΧΟΙ του Άγγελου Κούρου αποτελούν επιλογή στίχων για τραγούδια, μια στιχουργία των σύντομων ιστοριών ή των μεγάλων παρομοιώσεων, άλλοτε με λυρική κι άλλοτε με ανέμελη διάθεση. Τραγούδια με θέμα την προσμονή ή την αποδρομή του έρωτα, καθώς και απ’ τη ζωή στις μέρες και στις νύχτες της πόλης. Διαστάσεις:10×15, Σελίδες: 28, ISBN: 978-618-5323-98-1,…

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Αθήνα 11/4/2023 Ηλεκτρονική έκδοση από το σωματείο μας Το Αθλητικό Επιστημονικό Πολιτιστικό Σωματείο (ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ.) παρουσιάζει στο αναγνωστικό κοινό την ποιητική Σσυλλογή αυτο-βιο-ψυχο-γραφή-ματα(ια) του Σακελλάρη Καμπούρη Η εκδοτική ομάδα του ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ., ΠΕΝΤΑΝΔΡΟΝ επιλέγει και εκδίδει, είτε σε έντυπη είτε σε ηλεκτρονική μορφή, μνημειακά και συνάμα συμβολικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αλλά και νεότερων λογοτεχνών…

Ο Καμπούρης στην παρούσα ποιητική του συλλογή μας παραδίδει τον κόσμο του, ενίοτε με τρόπο κρυπτικό, έναν κόσμο έμπλεο συναισθημάτων αλλά και υπαρξιακών αδιεξόδων και μελαγχολίας για όσα πια έχουν χαθεί, για τον έρωτα που δεν υπάρχει πια.

Η Στροφή είναι η πρώτη ποιητική συλλογή με την οποία εμφανίστηκε στη λογοτεχνία ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης. Τυπώθηκε και εκδόθηκε τον Μάιο του 1931 και είχε έκταση 41 σελίδες. Τυπώθηκε με έξοδα του ποιητή σε διακόσια αντίτυπα αριθμημένα στο «Τυπογραφείον της Εστίας», από τα οποία πενήντα εκτός εμπορίου προορισμένα για τους κριτικούς και αποτελείται από…

Στην ποιητική απόδοση του Λεόντιου Πετμεζά που υπάρχει στην συλλογή «Συστοιχίες της Αυριανής Εξορίας» σκιαγραφείται η διαλεκτική της αποδόμησης του σύγχρονου πολιτιστικού γίγνεσθαι. Με τον ζήλο και την εμβριθή γλωσσολογική προσέγγιση του «Αλεξανδρινού» μελετητή, ο ποιητής-στοχαστής οδηγεί τον αναγνώστη σε μια πορεία ενδοσκόπησης μέσα από ένα εικονοπλαστικό ιδιόλεκτο που εξυφαίνεται σε έναν γνώριμο χαρτογραφημένο χώρο…

Μέσα στη νεότερη ευρωπαϊκή ποίηση ή καλύτερα μέσα σ’ ολάκερη την ποίηση, ο Ρεμπώ, παίρνει μια θέση τρομακτικά μεγάλη κι επικίντυνη. Μεγάλη, αφού, καθώς σωστά υποστηρίζεται, τα παιδί τούτο του θαύματος έβαλε τις ηράκλειες στήλες ενός λογοτεχνικού κόσμου, επικίντυνη γιατί πλήρωσε με την αντικαταβολή του αίματος τη γιγαντοσύνη του, γιατί κάηκε ο ίδιος μεσ’ στη…

Μια ποιητική συλλογή για την Ελλάδα του 2021 καθώς υμνεί, θυμάται, ξεχνά, ξεχνιέται, παρηγορεί και παρηγοριέται από την ελληνική επανάσταση και ταυτόχρονα μια ποιητική για ανθρώπους και γεγονότα που συνέβησαν 200 χρόνια πιο πίσω.  

Ο Άγγελος Κούρος (1972) κατάγεται από το Δολό Πωγωνίου Ιωαννίνων, μεγάλωσε και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τις ακόλουθες  ποιητικές συλλογές: ● «Κόφτες», (ΤΥΠΩΘΗΤΩ-GUTENBERG, 2008) ● «δρόμος για το καλοκαίρι», (ΗΡΙΔΑΝΟΣ, 2012) ● «Κουβαλάμε πάνω μας υδροκυάνιο», (ΜΕΛΑΝΙ, 2014) ● «Σου ορκίζομαι στο βουνό, ιερότερο όρκο δεν έχω», (ΚΑΠΑ, 2020) ● “a Way to Summer”,…

Η Δήμητρα Λαμπρινάκου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Μαθηματικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και δεκαέξι χρόνια αργότερα ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων.

Η ποίηση του Σακελλάρη Καμπούρη πηγάζει από τα έγκατα της ύπαρξής του και γι΄ αυτό μας αγγίζει και γι΄ αυτό μας εμπνέει. Πιστεύουμε ότι ο ποιητικός του λόγος αποτελεί συγκρότημα ενός τρόπου σκέψης και μιας στάση ζωής με απόλυτα ανθρωπιστικό και φιλοσοφικό περιεχόμενο.

Για τον Παναγή Μπατιστάτο που στα 23 του άφησε τον μάταιο κόσμο μας γνωρίζουμε ελάχιστα. Ξέρουμε ότι  γεννήθηκε στην Αθήνα το 1900 και σπούδασε νομικά και ότι πέθανε επίσης στην Αθήνα. Το πρώτο του διήγημα δημοσιεύθηκε το 1916 στο περιοδικό Έλλην. Το διήγημά του «Η αρρώστεια και ο θάνατος της Ζήνας», που αφηγείται την οδυνηρή…

Το Αθλητικό Επιστημονικό Πολιτιστικό Σωματείο ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ. και η εκδοτική του ομάδα Πέντανδρον σας παρουσιάζει το Ανθολόγιο του 1ου Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ με θέμα: «Ο έρωτας στα χρόνια του φόβου», που πραγματοποιήθηκε από 1/3/2017 έως 31/5/2017. Στον τόμο αυτό ανθολόγούνται ποιήματα που κατατέθηκαν και οι δημιουργοί τους μας επέτρεψαν με υπεύθυνη δήλωσή τους την δημοσίευσή…

«το χέρι δεν γράφει μόνο του στο χαρτί. Κάποια μυστική δύναμη το καθοδηγεί: Η έμπνευση είχε αναφέρει σε μια συνέντευξή του ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Λ. Τζόκας. …και σίγουρα αυτό το χέρι έχει πολλά να διαμηνύσει όταν βουτά το μελάνι «στου φεγγαριού τ’ αλώνι».

«Νομίζω πως η ζωή είναι μία πολύ θλιβερή φάρσα. Γιατί έχουμε μέσα μας -χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε πώς, γιατί κι από πού- την ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας, δημιουργώντας μία πραγματικότητα (μία για τον καθέναν και ποτέ την ίδια για όλους) που κάθε τόσο αποδεικνύεται ότι είναι μάταιη και φανταστική».

Ο αδερφός του συγγραφέα Αλ. Π. Τσέχοφ του έγραφε, στις 4 Απριλίου 1892: «…Έρχονται στη μνήμη μου τα λόγια του διηγήματός σου, εκεί που ο Ιωνάς λέει στη φοράδα: «Τώρα, ας πούμε ότι είχες ένα πουλαράκι και ξαφνικά πέθανε, κι εσύ είσαι η αγαπημένη του μητέρα… Δεν είναι πραγματικά λυπηρό;…» Εγώ βέβαια το παραμορφώνω, όμως…

Αυτό συνέβηκε στα 1870 την επομένη του Άι-Νικόλα του χειμωνιάτικου. Η ενορία γιόρταζε κι ο προύχοντας Βασίλη Αντρέιτς Μπρεχουνόβ, έμπορος δεύτερης τάξης, δε μπορούσε να λείψει. Βπρεπε να πάει στην εκκλησία γιατί ητανε επίτροπος κι έπρεπε σπίτι του να δεχτεί και να περιποιηθεί τους συγγενείς και τους φίλους που θα έρχονταν. Όμως όταν πια κι…

Στους τοίχους της μεγάλης άδειας σάλας, τα πρόσωπα της ταπετσαρίας, ακαθόριστα σαν σκιές, χλόμιαζαν ανάμεσα στα παιχνίδια τους, με μία χάρη που έσβηνε. Όπως εκείνα, τα διάφορα αγαλματάκια, επάνω σε μικρές κολόνες, τα παλιά σαξ μέσα στις βιτρίνες μιλούσαν για πράγματα που πέρασαν. Σ’ ένα βάθρο γαρνιρισμένο με πολύτιμους μπρούντζους το άγαλμα κάποιας βασιλοπούλας μεταμφιεσμένης…

Ο Απόστολος Μαμμέλης έγραφε για τα σονέτα του: Για το σκαρί και την αρματωσιά των σονέττων και των σημειώσεων, πήρα το υλικό απ’ τη φύση και την αλήθεια,  ακολουθώντας τον παλιό μου δρόμο με την παντοτεινή πίστη  πως αυτός είναι ο ίσιος. Και τράβηξα μακρυά απ’ την πεζότητα, τον πολυξερισμό και τη διδαχή.

Σκοπός του Κνουτ Χάμσουν ήταν να αποδώσει «τις σχεδόν ανεπαίσθητες δονήσεις της ψυχής… τις περιπλανήσεις της σκέψης και τον συναισθήματος μέσα στο κενό… τα ανεξιχνίαστα ταξίδια του μυαλού και της καρδιάς, τις παράδοξες δραστηριότητες των νεύρων, το ψιθύρισμα του αίματος, την προσευχή των οστών, όλη τη ασυνείδητη ζωή της ψυχής». Ο μύθος αυτού του τύπου…

Η Αμοργός, είναι ο ποιητικός χωροχρόνος, στον οποίο συναντάμε την παράδοση της επικής εποχής του Ομήρου ως τις παραλογές των δημοτικών τραγουδιών, τις ρίζες του ρεμπέτικου έως τις αρχές του υπερρεαλισμού αλλά και τον διανθισμένος με βιογραφικά στοιχεία του ποιητή παραμυθένιο τόπο.

Ήτανε Φεβρουάριος του 1917. Οι Μεγάλοι Δούκες και τα ζωηρά μέλη της Δούμας σχολίαζαν τα γεγονότα μεσ’ τ’ αρχοτικά τους νυχθημερόν. Μιλούσανε πια στα φανερά για την εκθρόνιση του Τσάρου, Νικολάου Β΄, που ήθελε σώνει και αλά να κλείσει ειρήνη με τους Γερμανούς. Σκόπευαν μάλιστα ν’ ανακηρύξουν κάποιον άλλο Ρομανόφ, για να συνεχίσει τον πόλεμο.…

Ο Καβάφης σήμερα στέκει διαχρονικός, παγκόσμιος στο ποιητικό στερέωμα και λοξοκοιτάει με βλέμμα γεμάτο απορία και ίσως αλαζονεία τους μελετητές και τους αναγνώστες του. Τους μελετητές όχι μόνο των 154 ποιημάτων, που εκείνος έκρινε με αυστηρότητα να μας κληροδοτήσει αλλά και των πεζών και των αποκηρυγμένων του.

Η νέα ποιητική συλλογή του Καλύμνιου ποιητή Σακελλάρη Καμπούρη «Ρόδο μου άλικο». Μας ταξιδεύει με τους στίχους του σε κυμματισμούς συναισθημάτων, 

Της Μοναξιάς τα Επινίκια λοιπόν: Της μοναξιάς τα επινίκια λογίζονται σαν ήττα/Όσο κι αν θέλεις να γελάς στο πνίγει η ψυχή σου…

Η Κωνσταντία Φαγαδάκη μας καθιστά συνεργούς της στο σκέπτεσθαι και στο αισθάνεσθαι. Μοιράζεται με το αναγνωστικό της κοινό τις εικόνες και τα χρώματα που ξεπηδούν από τη σκέψη της, από τη γραφίδα της. «Ανάμεσα σε πευκοβελόνες σε λευκές κλίνες και φιδίσιους δρόμους σε μικρές θάλασσες και εμπόλεμες λωρίδες

Ο δημιουργός των Ερημιών του Έρωτα αναδεικνύει την φλογερή παιδικότητα με τη δαιμόνια παραδοξότητα κάθε παραστρατημένης ψυχής που υπήρξε, αναζητεί στα δάκρυα που έχυσε την εξάντληση ανάμεσα στη σκόνη και το χιόνι. Απόκληρος της νύχτας του τελευταίου αιώνα κατέγραψε το χτυποκάρδι της σαρκικής επαφής με θλίψη ατελεύτητη και στις ερημιές του έρωτα έκλαψε περισσότερο απ’…

Με την αλληγορική ερμηνεία του, το ποίημα δεν εξιστορεί μια πραγματική σαρκική αγάπη, μια αγάπη που, είτε αργότερα εξελήφθη σαν να εξεικονίζει κάποια υψηλότερη ιδέα (ιστορική και γραμματολογική ερμηνεία), είτε απ’ την αρχή υπήρξε τύπος υψηλότερης πραγματικότητας (τυπολογική ερμηνεία), αλλά μια αγάπη υπερκόσμια, που παρίσταται με απόλυτα αισθητές εικόνες. Είναι δηλαδή το Άσμα θρησκευτική αλληγορία,…