Πάμε θέατρο: Εύα και Νόρα

Μπορεί ο Γέρακας να μην έχει κάποιο χαρακτηριστικό αξιοθέατο που να αποτελεί το σημείο αναφοράς του – τουλάχιστον όχι ακόμα – όμως δεν στερείται πολιτισμού, αφού τείνει να εξελιχθεί σε γειτονιά καλλιτεχνών. Διαμαντιών της διπλανής πόρτας που συναντάς καθημερινά στο φούρνο, στο καφέ, στο ζαχαροπλαστείο και τα οποία μεταμορφώνονται επί σκηνής σε φωτεινά αστέρια.

Ένα τέτοιο είναι η Θεοδώρα Σιάρκου, την οποία παρακολούθησα στη θεατρική παράσταση Εύα και Νόρα.

Η παράσταση πραγματεύεται τη ζωή ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού γυναικών, η οποία έχει υποστεί τη φθορά του χρόνου και διαταράσσεται από την εμφάνιση ενός τρίτου προσώπου, μιας τρίτης γυναίκας.

Και ενώ λοιπόν νομίζεις ότι θα παρακολουθήσεις επί σκηνής την οπτική και τη ζωή 2 λεσβιών, συνειδητοποιείς ότι βλέπεις τη ζωή σου!!! Και πριν συνέλθεις από το πρώτο σοκ, έρχεσαι αντιμέτωπος με όλα τα ταμπού σου και αντιλαμβάνεσαι ότι οι «διαφορετικοί» δεν είναι και τόσο διαφορετικοί από σένα!! Μοιράζεσαι με αυτούς παρόμοιες ανησυχίες, παρόμοιους φόβους, παρόμοιο πόνο.

Η ερμηνεία των συντελεστών της παράστασης, της Θεοδώρας Σιάρκου στο ρόλο της Εύας, Αννίτας Κούλη στο ρόλο της Νόρας, της Ελεονώρας Αντωνιάδου στο ρόλο της Μιρέλλας, του τρίτου προσώπου της ιστορίας και της Σοφίας Αδαμίδου στο ρόλο της μητέρας, η οποία σημειωτέων είναι συγγραφέας και όχι ηθοποιός, είναι καθηλωτική. Οι γρήγοροι διάλογοι, οι αστείες ατάκες, η εναλλαγή συναισθημάτων, η κίνηση και η έκφρασή τους σε συνδυασμό με το καλογραμμένο έργο του Μυρώδη Αδαμίδη και τη σκηνοθεσία του Γιάννη Διαμαντόπουλου δεν σου αφήνουν στιγμή το περιθώριο να αφαιρεθείς, να «βγεις» από το δρώμενο. Και με δεδομένο ότι η αίθουσα στο θέατρο Αλκμήνη είναι μικρή και οι θεατές βρίσκονται ΠΟΛΥ κοντά στη σκηνή, νομίζεις ότι αποτελείς μέρος της παράστασης. Θαρρείς ότι είσαι φιλοξενούμενος στο σπίτι των γυναικών και γίνεσαι μάρτυρας της ζωής τους.

Δεν είμαι θεατρικός κριτικός, ούτε δημοσιογράφος, ούτε καν έμπειρος θεατής θεατρικών παραστάσεων. Όμως αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω για τούτη την παράσταση, διότι δίνει στο θεατή μια διαφορετική οπτική, μια διαφορετική θεώρηση γύρω από τη «διαφορετικότητα», όπως κι αν ορίζεται αυτή, μέσα από ρομαντισμό και χιούμορ.

Και επειδή οι παραστάσεις συνεχίζονται κάθε Σάββατο και Κυριακή ΜΟΝΟ μέχρι την 1^η Δεκέμβρη, προτείνω να μην τη χάσετε.

…γράφει ο Νίκος Σίμος