Σήμερα τιμάμε μ’ αυτή τη συνάντησή μας τον συντοπίτη μας και αδικοχαμένο πολύ νέο ποιητή τον Μίνω Ζώτο.
Η γενέτειρά του το Νιοχώρι Παραχελωΐτιδος.
Φοίτησε στο δημοτικό του χωριού του, στο Σχολαρχείο στο Αιτωλικό και στο γυμνάσιο στο Μεσολόγγι. Το 1922 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών χωρίς να τελειώσει τις σπουδές του.
Για βιοπορισμό εργαζόταν ως βοηθός ταμία πληρωμών στο Δήμο Αθήνας. Όμως ο Ζώτος είχε έμφυτη λατρεία στον στίχο και η ποίηση έγινε σκοπός της ζωής του. Τη δεκαετία 1922-32 γνωρίστηκε στην Αθήνα με άλλους λογοτέχνες που σύχναζαν στο «Μπάγκειον» υπόγειο λουκουματζίδικο της οδού Αθηνάς στην Ομόνοια. Οι σχέσεις του με αξιόλογους λογοτέχνες όπως ο Ρήγας Γκόλφης, ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος, ο Γιώργος Κοτζιούλας, ο Κώστας Καρυωτάκης, ο Σικελιανός και ο Μιλτιάδης Μαλακάσης κράτησαν πολύ και ήταν θερμές.
Ορόσημο στη ζωή του στάθηκε το έτος 1928 όταν γνώρισε τον έρωτα της ζωής του τη Μαρία Πολυδούρη. Ο θάνατός της δύο χρόνια μετά επιδείνωσε την υγεία του αφού έπασχε ήδη από φυματίωση.
Το 1932 γύρισε στο χωριό του και πέρασε το τελευταίο του καλοκαίρι κάτω από αντίσκηνο στο μοναστήρι του Άη Γιώργη Ζυγού. Όμως 17 Δεκέμβρη πέθανε κοντά στη μάνα του 27 ετών.
Στην ποίηση εκφράζει έντονη μελαγχολία, πόνο, απογοήτευση, έρωτα, αγάπη.
Σφράγισε τη μεσοπολεμική λογοτεχνία της εποχής του και πήρε ξεχωριστή θέση στη διανόηση με το έργο του.