(Anti) social media (του Γιώργου Ρέπα)

Από τη στιγμή που Νορβηγικό πανεπιστήμιο σε μακροχρόνια έρευνα του κατόρθωσε και δημιούργησε κλίμακα εθισμού στα social media σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.
Αναντίρρητα η εξέλιξη της τεχνολογίας με αλματώδη ρυθμό είναι σίγουρο πως πέρα απ τα όποια θετικά θα επέρχοντο αυτομάτως και αρνητικά στοιχεία που με τη λάθος χρήση κι (υπέρ)εκτίμηση μας πολύ πιθανό να οδηγηθούμε στο λάθος μονοπάτι.
Η σημερινή γενιά ταυτισμένη πια με το διαδίκτυο και κυρίως με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άνετα καταδεικνύει την εξάρτησή της και κατ επέκταση ως τρόπο ζωής της.Παρατηρούμε τα νέα παιδιά-εξοικειωμένα πια-να πληκτρολογούν με ρυθμούς πιο γρήγορους απ ότι γράφουν ή ακόμα και μιλούν.Η γλώσσα μας ολοένα και φτωχαίνει ενώ ταυτόχρονα εμπλουτίζεται με ξενόφερτους όρους ή για χάρη συντομίας χρηςιμοποιούμε μόνο αρχικά λέξεων ή τη σύντμησή τους.Το φαινόμενο όμως δεν βρίσκει κανένα ανάχωμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες που παρ ότι δεν ανταποκρίνονται με την ίδια ταχύτητα όπως οι νεότεροι, εντούτοις δείχνουν πως τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης τους απασχολούν το ίδιο.Έρευνα έδειξε ότι εργαζόμενοι σε ποσοστό 72%  εν ώρα  εργασίας
ελέγχουν τους λογαριασμούς τους στο Facebook,Twitter,Instagram μειώνοντας συνεπώς την παραγωγικότητα τους.
Η θέληση μάλιστα για διαδικτυακούς φίλους συνήθως είναι τόσο μεγάλη που ο αριθμός τους αποτελεί και κοινωνικό κριτήριο και φάρο καταξίωσης τους στο ιντερνετικό γίγνεσθαι.Επίσης επίσημες έρευνες δείξανε ότι το 52% των χρηστών ενός social media διατηρεί λογαριασμό και σε άλλα social media διπλασιάζοντας ή και τριπλασιάζοντας το χρόνο απασχόλησής τους με αυτά με κάθε συνέπεια για τους ίδιους και τον κοινωνικό τους ιστό. Η θεωρία πως κάνω φίλους από άλλα μέρη ή και χώρες βοηθά στην αλληλεπίδραση των ανθρώπων τις περισσότερες φορές με βρίσκει αντίθετο μια και αυτή η “φιλία”θα μείνει ένας απλός διαδικτυακός “φίλος-αριθμός “.

Κανείς δεν μπορεί ν αρνηθεί ότι η προσωπική επαφή είναι αυτή που φέρνει κοντά τους ανθρώπους και οι πραγματικές φιλίες χτίζονται με πραγματικές αγκαλιές,σκουντήγματα και γέλια και κανένα LOL,κανένα OMG, και κανένα emoticon δεν είναι δυνατόν να εκφράσει και να αντικαταςτήςει τα πραγματικά συναισθήματα σε πραγματικό χρόνο.

Κάπου λοιπόν έχουμε χάσει το ρόλο των μέσων αυτών που αντί να λειτουργούν επικουρικά και ψυχαγωγικά στη ζωή μας έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο και μάλιστα τα έχουμε εξουσιοδοτήσει να πλασάρουν την εικόνα που θα θέλαμε να χαμε ή θέλουν να έχουν οι άλλοι για μας.Δυστυχώς λοιπόν το χειρότερο κομμάτι είναι η αποποίηση του εαυτού μας και η προσπάθεια φτιασιδώματος ενός άλλου.Το κοινωνικό μας προφίλ λοιπόν συνήθως το πλασάρουμε ιδανικό αλλά όταν το σμάρτφον ή το τάμπλετ κλείσει έχουμε τον πραγματικό μας εαυτό και την αναγκαία αποδοχή του (ή απόρριψή του).

Καφεδάκι συνεπώς με τους φίλους,ευχές από κοντά ή έστω τηλεφωνικά,στην άκρη λίγο τα σόσιαλ μίντια γιατί η λάθος χρήση τα μετατρέπει εύκολα σε Anti social κι εμάς σε αντικοινωνικούς και μοναχικούς με γελαστή κι ευτυχισμένη μόνο τη φώτο προφίλ μας.  Σαφώς υπάρχει και το κομμάτι του κόσμου που διαχειρίζεται αυτό το πακέτο των σόσιαλ μίντια με σύναιση,ασφάλεια και κυρίως χωρίς να το υπερτιμήσει και να το αναδείξει σε αυτοδιαχειριστή. Αυτοί λοιπόν που αλληλεπιδρούν με μέτρο,εκφράζουν απόψεις, μοιράζονται ιδέες ή πληροφορίες καλό είναι να συνεχίσουν κατά αυτόν τον τρόπο και να συμβουλεύσουν και το δικό τους περίγυρο για τη σωστή χρήση.