STIGMA No. 12 Εορταστικό 2018-2019
Φέτος το περιοδικό μας συμπληρώνει δύο χρόνια παρουσίας. Ήδη στα δώδεκα τεύχη του μετράει 670 και πλέον σελίδες δημοσιευμένου υλικού.
Φέτος το περιοδικό μας συμπληρώνει δύο χρόνια παρουσίας. Ήδη στα δώδεκα τεύχη του μετράει 670 και πλέον σελίδες δημοσιευμένου υλικού.
Εικόνες που αναπαριστούν τη ροή, τη στιγμή και το αποτύπωμα του χρόνου από τη δράση του ανθρώπου, της φύσης, αλλά και συλλήψεις που ενδυναμώνουν τη διαδραστική εκείνη σχέση και την κρυφή αίσθηση ότι το μάτι οδηγεί τη σκέψη κι η σκέψη το μάτι στο τι θα δει.
Ο φωτογραφικός όμιλος ΠΡΙΣΜΑ του ΑΘΛΕΠΟΛΙΣ και η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Παλλήνης διοργανώνουν και σας προσκαλούν στην έκθεση φωτογραφίας με θέμα "ΧΡΟΝΟΣ" στο Πολιτιστικό Κέντρο Γέρακα, (Κλειτάρχου & Αριστείδου), μέχρι 31/1/2019. «H δύναμη του φωτογραφικού ενστίκτου που με μόνο εργαλείο τον…
Από τον Νοέμβριο του 2016 που πραγματοποίησε την παρθενική του εμφάνιση το Stigma έως σήμερα, δύο χρόνια μετά, κυκλοφορήθηκαν από το Σωματείο μας 10 τεύχη συνολικής έκτασης 644 σελίδων της ηλεκτρονικής περιοδικής φωνής του.
Στον Μπρόσνερο, γραφικό χωριό της επαρχίας Αποκορώνου στα Χανιά, στο έμπα της Κράπης και του Κατρέ δρα ο πανούργος και παντοδύναμος τουρκοκρητικός γενίτσαρος Ιμπραήμ Αληδάκης Αγάς. Οι Σφακιανοί απείθαρχοι και περήφανοι άνθρωπο ήταν οι μόνοι που αντιστέκονταν και αψηφούσαν την…
Μια φωτογραφική περιδίνηση στην παραμυθένια Χώρα της Χρυσής Σκορδύλη. Το φαράγγι της Τάρρας ή της Αγιάς Ρούμελης, της Σαμαργιάς ή Σαμαριάς όπως το λένε κι έτσι είναι γνωστό, με θρύλους γεμάτο και ιστορίες, μας προσμένει καθάριο, άγριο, απότομο και αγνό.…
Έλεγε ο Παλαμάς για αυτόν ότι «έτρεφεν ιδιάζουσαν προτίμησιν προς το μέλαν χρώμα, ως αρμοζόμενον προς το μελαγχολικόν του χαρακτήρος του, και είχε την μανίαν δι’ αυτού να επιχρίει
τα έπιπλά του». Γνωρίζουμε από πηγές ότι ήταν μοναχικός και ευερέθιστος στις κοινωνικές και επαγγελματικές του συναναστροφές ιδιόρρυθμος αν κρίνουμε από τις αποφάσεις του να αυτοεξοριστεί στην Αγγλία, να σιωπήσει λογοτεχνικά και να μην μας κληροδοτήσει ούτε ένα πορτρέτο του, και σίγουρα ένθερμος πατριώτης. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως πρόκειται περί μίας μοναδικής προσωπικότητας εξορισμένης μέσα στην κοινωνία, μέσα στην πατρίδα του και μέσα στον χρόνο.
200 χρόνια αργότερα το 2017 το παρόν βιβλίο ψηφιοποιήθηκε με σκοπό να παρουσιαστεί στο κοινό από το σωματείο μας κι αυτό διότι μας εντυπωσίασε το τηρούμενο ατονικό σύστημα που ακολουθήθηκε στο σώμα του κειμένου. Παρά το ότι το βιβλίο αυτό εκδόθηκε σε μία εποχή σκοτεινή και γεμάτη αναταραχές για την Ευρώπη αναζητώντας πληροφορίες για τον συγγραφέα αλλά και το βιβλίο του η μικρή μας έρευνα κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:
Δύο φυματικοί, δύο αυτοκτόνοι, ιδανικοί αυτόχειρες και ποιος ξέρει ιδανικοί κι ανάξιοι εραστές. Οι αρρώστιες, η φτώχεια, η κατάθλιψη, ο πόνος και η μελαγχολία του μεσοπολέμου διατυμπανίζουν την εποχή τους. Απαισιοδοξία, το ιερό προσκύνημα και θείο κύμβαλο αλαλάζον τους ήχους και τους παλμούς της παραίτησης, της παρακμής, του ηθικού τους.
Ο Ιωάννης Περμενιάτης, αγιογράφος του 16ου αι με καταγωγή από την Κρήτη, έζησε και εργάστηκε στη Βενετία αφομοιώνοντας στοιχεία της δυτικότροπης τεχνικής της Αναγέννησης, ειδικά όσον αφορά στη γενική σύνθεση των εικόνων, στην τοπιογραφία του φόντου και στη χρήση της προοπτικής, σε συνδυασμό με τυπολογικά στοιχεία της βυζαντινής παράδοσης, ειδικά στην απόδοση των μορφών και το πλάσιμο των προσώπων.