Της Μοναξιάς τα Επινίκια … του Γιώργου Ρέππα

Της Μοναξιάς τα Επινίκια λοιπόν:

Της μοναξιάς τα επινίκια λογίζονται σαν ήττα/Όσο κι αν θέλεις να γελάς στο πνίγει η ψυχή σου…

…Διέκρινα έναν λόγο καθαρό, νηφάλιo, χωρίς εξάρσεις, χωρίς εντάσεις, χωρίς τυμπανοκρουσίες, ένα λόγο μεστό νοημάτων, ζωντανό, ζεστό που δεν απαιτεί από τον αναγνώστη να επιστρατεύσει δεύτερες ή τρίτες σκέψεις.
Διαπιστώνω ότι ο δημιουργός μας αυτό που σκέφτεται αυτό και καταγράφει. Δηλαδή δεν χρειάζεται ο αναγνώστης να διαθέτει φιλολογική κατάρτιση, ή δεινότητα στην αποκωδικοποίηση νοημάτων και αναλύσεων ή επιστημονικές γνώσεις περί ψυχανάλυσης για να καταλάβει τι θέλει να πει ο ποιητής κατά το κοινώς ρηθέν. Ο ποιητής δηλαδή αποτυπώνει τη σκέψη του, χωρίς υπονοούμενα, χωρίς δράματα αφαιρώντας ότι περιττό, ότι ανούσιο…