Στου Αληδάκη τον Πύργο

Ήταν  17 Ιούνη του 1771 όταν ο Σφακιανός ήρωας Δασκαλογιάννης άφηνε με τον πιο μαρτυρικό τρόπο την στερνή του πνοή  στην πλατεία Αλ Μεϊντάν – τα σημερινά Λιονταράκια – στο Ηράκλειο. Αυτό ήταν και το τέλος της ένδοξης κρητικής Επανάστασης του 1770.

Την ίδια εποχή στον Μπρόσνερο χωριό της επαρχίας Αποκορώνου στα Χανιά δρα ο πανούργος και παντοδύναμος τουρκοκρητικός γενίτσαρος Ιμπραήμ Αληδάκης Αγάς. Η τρομερή του φήμη έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της επαρχίας αυτής στην οποία δέσποζε με δόλο και κάθε είδους ατιμία. Κλέφτης, καταπατητής, αιμοδιψής και άπληστος, αλλά και ανδρείος, σωστό παλληκάρι ήταν ο μαλικιαναγάς (τιμαριούχος) Αληδάκης. Οι μόνοι που αντιστέκονταν και αψηφούσαν την εξουσία του ήταν οι σφακιανοί  οι οποίοι του έκλεβαν τα γιδοπρόβατά του και με κάθε τρόπο τον αμφισβητούσαν. Ο Αληδάκης έβαλε σκοπό του να υποτάξει τους Σφακιανούς και να καταστεί απόλυτος κυρίαρχος των περιοχών γύρω από τα Λευκά Όρη.  Ξεκίνησε λοιπόν να στρατολογεί άνδρες από όλη την Κρήτη και να τους συγκεντρώνει στον Μπρόσνερο, στον πύργο του.

Οι Σφακιανοί πληροφορήθηκαν τους σκοπούς του Αληδάκη, και χωρίς δισταγμό  αποφάσισαν να επιτεθούν πρώτοι στον Τούρκο. Αμέσως απέκλεισαν τον πύργο του και  στην μάχη που έγινε ο Αληδάκης έπεσε ανδρεία το ίδιο και οι 120 φρουροί του.

Ακολούθησε λεηλασία του πλούτου η οποία διανεμήθηκε ανάμεσα στους αγωνιστές και η καταστροφή του πύργου του.