Σημείωμα περί της οργανώσεως υπευθύνου Αποστολής περιθάλψεως και αποκαταστάσεως των προσφύγων εις Μικράν Ασίαν, εις Θράκην…
Αποτυπώματα στα Σύνορα…(της Κωνσταντίας Φαγαδάκη)
Κόκκινες γραμμές ποτισμένες με αίμα όταν η πάχνη του ονείρου πεθαίνει παγωμένη στο κρύο .Η ιστορία των ορίων κυλά πότε στην οργή των ποταμιών… πότε…στις ματωμένες θάλασσες , πότε σε σχήματα οροσειρών – τοιχών, ή σε όνειρα που κρύβονται στα σπλάχνα αλύτρωτων επιθυμιών, εν ονόματι της πίστης και ελπίδας χάθηκαν πολλοί σ’ αυτό τον δρασκελισμό όσοι επέζησαν υψώθηκαν σαν αστέρια πάνω από τις σκεπές των κοινωνιών ενώ άλλοι μεταμφιέζονται για να επιβιώσουν…
Όλα στην συλλογή της ιστορίας,
…σαν κοιτάς τα μάτια της αβύσσου όταν το θηρίο σου απλώνει το χέρι… γίνεσαι θηρίο και ο φόβος στο μετέωρο βήμα …κρύβεται στο ζύγι. Είναι που σαν περάσεις την διαχωριστική γραμμή το πρόσωπο που γνώριζες, φεύγει μ’ εσένα.
Τότε η μεγαλοπρέπεια της επιθυμίας να υπάρξεις στην μάχη και σε χαμένες Ατλαντίδες θα σου στοιχειώσει ένα καπετάνιο…, αγρίμι, που κάνει παρέα με τον Αλχημιστή άνθρωπο.
Σκοπός σου είναι να μην σταματήσεις. Συλλέγεις και προχωράς αντιμετωπίζοντας το πεπρωμένο- Άλλωστε η γη γνωρίζει ότι κινείται για ‘σένα – ακόμα και οι πιο παγωμένοι Χειμώνες , λιώνουν στην προσδοκία του ερχομού μια Άνοιξης.
Μοιάζεις με συλλέκτη της ζωής κυοφορείς την ελευθερία να μάθεις, να αναγνωρίζεις την ταυτότητά σου στην διαφορετικότητα της συνύπαρξης του άλλου. Να πιστέψεις τελικά ότι «όλα με σοφία εποίησεν» καθώς στις δύο πλευρές των συνόρων, ζιζάνια μαζί με λουλούδια Λαχταρούν «δίκαιο» μοίρασμα στη τροφή.
Παντού καθρέφτες και οι ίδιοι ρόλοι στον ίση-μερινό είτε είναι έγχρωμοι είτε άχρωμοι και ο καθένας, από την σκοπιά του να συναισθάνεται. Και όλα μένουν ίδια και αντικριστά και το αίμα ίδιο και οι άνθρωποι – φαντάροι.
Και η γη ταξιδεύει για ‘σένα για μένα …και ξημερώνει και νυχτώνει και ο άνθρωπος βλέπει και ελπίζει σε αυτό το «σύνορο», σαν το αποχαιρετιστήριο χάδι της νύχτας κάθε φορά στον αυγερινό.
This Post Has 0 Comments