Τα restart μας πληγώνουν αλλά πρέπει να γίνονται…(του Γιώργου Ρέππα)

Να μαζέψω χρήματα να πάρω τον αγαπημένο μου δίσκο. Αν δεν τα καταφέρω τον άλλον μήνα θα πω τα κάλαντα και τότε θα τον αγοράσω σίγουρα. Οι κολλητοί μου έβαλαν στο μάτι κι αυτοί τους αγαπημένους τους δίσκους. Πηγαίνουμε μαζί συνήθως και κάνουμε τις αγορές μας. Λίγο απ’ το ραδιόφωνο, λίγο από κάποιο μουσικό περιοδικό μαθαίνουμε τα νέα για τις καινούργιες κυκλοφορίες.

Η μεγάλη ώρα έφτασε. Παίρνουμε το λεωφορείο και με χαρά μεγάλη και υπερηφάνεια κατεβαίνουμε Θησείο. Η καρδιά μου σκιρτίζει, οι μέρες της υπομονής τελείωσαν. Περπατάμε γρήγορα συγκεντρωμένοι στο στόχο μας. Οι φωνές, το πλήθος, τ’ αυτοκίνητα, τ’ αμέτρητα μαγαζιά δε αποσπούν την προσοχή μας. Φτάνουμε στο δισκάδικο της Αθηνάς και η μυρωδιά απ’ το βινύλιο επισπεύδει το βηματισμό μου αφήνοντας πίσω τους δυο μου φίλους. Η μουσική στο κατάστημα παίζει δυνατά, κόσμος  ρίχνει ματιές στους δίσκους, ρωτάει πληροφορίες, κοιτάζει τις τιμές. Άλλοι αγοράζουν, άλλοι φεύγουν. Υπάρχει και μια γωνιά με δίσκους εισαγωγής. Πιο εντυπωσιακοί, όλα πάνω τους στ’ αγγλικά αλλά και πιο ακριβοί οπότε συνεχίζουμε στα ράφια με τις προσφορές. Υπάρχουν κι εκεί καλά κομμάτια, αρκεί να ξέρεις. Μην ξεχάσουμε στο τέλος να πάρουμε και άγραφες κασέτες να γράψουμε ο ένας στον άλλον τους καινούργιους μας δίσκους. Πολλές οι χαρές σήμερα. Αύριο δεν έχουμε σχολείο και θα μαζευτούμε στου Σπύρου για ακρόαση των νέων αποκτημάτων μας. Ελπίζουμε οι αγορές μας να αποδειχτούν σωστές.

Δεν χωράνε λάθη σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Δεν είναι εύκολο να αγοράζουμε συνέχεια δίσκους. Χρειάζονται χρήματα.

Ευτυχώς όμως τα παιδιά μου έχουν YouTube, MP3, MP4, tablets, laptops, usb με όση κι ό,τι μουσική επιθυμούν και κυρίως δωρεάν. Δεν θα χρειαστεί να περιμένουν το χαρτζιλίκι τους, να κατέβουν στα δισκάδικα να ψάχνουν προσφορές. Δεν θα χρειαστεί να περιμένουν βδομάδες ή και μήνες για να αποκτήσουν τα αγαπημένα τους τραγούδια.

Όλα εύκολα, όλα απρόσωπα, άκοπα. Τυχερή η νέα γενιά ή μήπως όχι;

Δυστυχώς ο τύπος της ευμάρειας, ο υπερκαταναλωτισμός και όλη η πληθώρα των επιλογών πέρα απ’ τα όποια θετικά, επέφερε και σημαντικές επιπτώσεις. Το χρώμα του ρομαντισμού ξεθώριασε, η λαχτάρα για κάτι επιθυμητό και η στέρηση που δυνάμωνε την όποια επιθυμία μας αντικαταστάθηκαν με την αγόγγυστη  και άκοπη απόκτησή τους. Ίσως μεγαλώνουμε τη γενιά που τα θέλει όλα κι εύκολα τ’ αποκτά αλλά καλώς ή κακώς αυτό έχει ημερομηνία λήξης. Για κακό στην αρχή, για καλό μετά. Πάντα τα restart μας πληγώνουν αλλά κάποιες φορές πρέπει να γίνονται. Το μέτρο είναι απαράβατος κανόνας ισορροπίας στη ζωή μας. Υπάρχουν όρια που έχουν φτιαχτεί για να μην ξεπερνιούνται. Η μουσική είναι συναίσθημα, δημιουργία, ψυχή, ζωή και ποτέ δεν πρέπει να περισσεύει, αλλά να μας κάνει να νιώθουμε και να νοσταλγούμε απ’ την ποιότητας της κι όχι απ’ την ποσότητά της.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι τα τελευταία χρόνια ο κόσμος παγκοσμίως έχει κάνει στροφή στην αγορά του βινυλίου και οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί, όπως και οι πωλήσεις πικ-απ. Η μόδα και η μουσική είναι οι μεγαλύτερες ρόδες που γυρίζουν κι ανακυκλώνονται γιατί πολλές φορές το ρετρό εξιτάρει και μάλιστα δικαίως.