Anavatorio…των Μιχάλη Μεταξά & Κατερίνας Βαϊράμη

…και όμως είναι εφικτό οι κατάλληλοι άνθρωποι να μεταμορφώσουν ένα αναβατόριο μεταφοράς εμπορευμάτων σε ντεκόρ πολέμου!

Το είδωλο, δεσμώτης του φωτός, και το φωτογραφικό πρίσμα πολέμαρχος βλοσυρός, αντιμάχονται να αιχμαλωτίσουν το βλέμμα που άδικα υποκρίνεται τον τρόμο ή τον σαρκασμό, την ευτυχία ή την ενατένιση του κενού σε ένα αδιάκοπο παιχνίδι εναντίωσης στην καθημερινότητα ή της εικασίας εκείνης που δεν είναι άλλη από την σποραδική μίμηση της πραγματικότητας.

Το βέβαιο είναι πως νικητής δεν υπάρχει στην άνιση τούτη μάχη. Το αναβατόριο σαν από μηχανής θεός κατακρεουργεί τον χρόνο δομώντας στο σύμπαν των φωτονίων μικρές απεικονίσεις μιας πολύφερνης στερεομετρίας που η έμπυρη πνοή του μοντέλου προκαλεί να αποδοθεί στην στιγμή.

Κι αν η μαγεία το επιτρέψει τότε η στιγμή αυτή γίνεται άσβεστη μνήμη, γίνεται το αναβατόριο άγνωστων εμπορευμάτων που έμποροι εικόνων φυγάδευσαν κρυφά από το ραγισμένο πέτασμα της τέταρτης διάστασης λίγο πριν το κλείστρο τις αποδημήσει στα χρώματα της ίριδας.

Σε αυτό το σκηνικό, των 2-3 τετραγωνικών μέτρων, δεν χρειάζονται περιττά φτιασίδια για να εκραγεί η ηρεμία μιας έκφρασης ή να παρερμηνευθεί ο σιωπηρός ανεπιτήδευτος διάλογος μεταξύ φακού και ειδώλου. Χρειάζεται και τρέλα.

Αναβατόριο λοιπόν άγνωστων απεικονίσεων… ή αναβατόριο δαιμονικών μαχών(;).