Εικαστικά

Η φωτογραφία δρόμου πέρα από φωτογραφία προσωπικής έκφρασης, εμπεριέχει την ιδιαιτερότητα της αυθεντικότητας, αφού ο φωτογραφικός φακός παγιδεύει το ΑΛΗΘΙΝΟ χωρίς σκηνοθεσία, ειδικό φωτισμό, συγκεκριμένο μοντέλο.

Είναι το είδος της «φωτογραφίας που της αρέσει να παίζει με τους κανόνες, αφού μπορεί να είναι κουνημένη, κακοφωτισμένη, με περίεργο καδράρισμα, φλου… κι όμως να συγκινεί με τη δύναμή της». Είναι το είδος που η αφαιρετικότητα και η εφευρετικότητα  κυριαρχεί.

Η αισθαντική εκλεπτυσμένη εικόνα στο ονειρικό εικαστικό μοτίβο της Κωνσταντίας Φαγαδάκη

Η εμπνευσμένη δημιουργός με στάσεις χρωματισμών και συζευκτικά δρώμενα σχεδίασης προβάλει ένα άφθαρτο υλικό με χνάρια απόλυτης γραφής από δρομολογημένες συμβολιστικές αναδύσεις περιήγησης.

Όσο υπάρχουν ποιητές
Τα πουλιά θα πετούν
Και τα δέντρα θ’ ανθίζουν
Δε θα μπορούν ανίερα χέρια
Να σταματήσουν την άνοιξη
Να εξαφανίσουν τα πράσινα σημάδια
Αυτούς πού πιστεύουν ακόμα
Πώς είναι τ’ όνειρο δυνατό.*

Σαμαρκάνδη, είναι η Περσία του Ομάρ Καγιάμ, μεγαλοφυούς αστρονόμου, ελεύθερου στοχαστή, ποιητή του κρασιού, των τριαντάφυλλων και του έρωτα. Ποιητή των Ρουμπαγιάτ, των οποίων το χειρόγραφο γεννήθηκε τον 11ο αιώνα, χάθηκε στη διάρκεια των εισβολών των Μογγόλων και ξαναβρέθηκε έξι αιώνες αργότερα.

Μύθοι πολλοί, ανάμεσα τους κι εκείνος, ο Ελληνικός.
Η Ρέα, του Ουρανού και της Γαίας κόρη, αποφάσισε να σώσει το έκτο της παιδί που έμελλε να γεννήσει, από τη μανία του συζύγου της Κρόνου, ο οποίος επιδιώκοντας να διαιωνίσει τη βασιλική του εξουσία τα καταβρόχθιζε.

O απόλυτα ορισμένος σκοπός του ΑΘΛ.Ε.ΠΟΛΙ.Σ., όπως αυτός προκύπτει από το καταστατικό του επιτάσσει τη «…συστηματική καλλιέργεια και ανάπτυξη των δυνατοτήτων των παιδιών, των νέων και των ενηλίκων με στόχο τη συμμετοχή σε πολιτιστικές, επιστημονικές και ποικίλες τα τεχνολογικές εκδηλώσεις και δράσεις…». Και καθώς στην ακρωνυμική του ονομασία ενυπάρχει η λέξη Πολιτισμός τον υπηρετούμε στο ακέραιο, με τα μέσα και τα εργαλεία που διαθέτουμε.

Η ζωγραφική του Λευτέρη Φωτόπουλου δημιουργεί ταυτόχρονα την αίσθηση του βιώματος και του ονείρου. Σαν ένας υλικός κόσμος που ξυπνάει –άγουρος ακόμα- από το όνειρο ή σαν ένα όνειρο που ντύνεται με τα υλικά και τα σχήματα της σκληρής πραγματικότητας.