Λογοτεχνία

Ο δημιουργός των Ερημιών του Έρωτα αναδεικνύει την φλογερή παιδικότητα με τη δαιμόνια παραδοξότητα κάθε παραστρατημένης ψυχής που υπήρξε, αναζητεί στα δάκρυα που έχυσε την εξάντληση ανάμεσα στη σκόνη και το χιόνι. Απόκληρος της νύχτας του τελευταίου αιώνα κατέγραψε το χτυποκάρδι της σαρκικής επαφής με θλίψη ατελεύτητη και στις ερημιές του έρωτα έκλαψε περισσότερο απ’ όλα τα παιδιά του κόσμου παραδίδοντας στο κόσμο τη αγωνία και την απελπισία.

Με την αλληγορική ερμηνεία του, το ποίημα δεν εξιστορεί μια πραγματική σαρκική αγάπη, μια αγάπη που, είτε αργότερα εξελήφθη σαν να εξεικονίζει κάποια υψηλότερη ιδέα (ιστορική και γραμματολογική ερμηνεία), είτε απ’ την αρχή υπήρξε τύπος υψηλότερης πραγματικότητας (τυπολογική ερμηνεία), αλλά μια αγάπη υπερκόσμια, που παρίσταται με απόλυτα αισθητές εικόνες.