Κοινωνία ώρα: like…(της Κωνσταντίας Φαγαδάκη)
Θα σας πω ένα «παραμύθι»:
Ένα Like διηγείται:
Ήμουν κάποτε συναίσθημα στα μάτια των ανθρώπων είχα και φωνή κι όμως για κάποιους έγινα «νόμισμα». Με χρησιμοποιούν ασύστολα, πολλές φορές χωρίς να με ξέρουν με πληρώνουν σε συναλλαγή. Περπατώ σε ηλεκτρονικά κουτάκια και έχω πλέον σχήμα και μορφή. Δάχτυλα πολλά μ’ αγγίζουν … με μπερδεύουν όταν για αλλού προορίζομαι και αλλού πηγαίνω. Με τραβούν με το ζόρι από «το χέρι» για μια ανταμοιβή.