Το καλοκαίρι πλησιάζει, η ζέστη ανεβαίνει και όλοι αφήνουμε τις αγαπημένες και ακριβές DSLR στο σπίτι και τρέχουμε στις παραλίες για να δροσιστούμε. Γιατί όμως θα πρέπει να παραμερίζουμε την αγαπημένη μας ασχολία τις ώρες που περνάμε μέσα στην θάλασσα; Το υγρό στοιχείο και ο βυθός της θάλασσας ανοίγουν έναν νέο κόσμο με μαγικές εικόνες, που όποιος τις έχει δει θέλει αυτόματα να τις καταγράψει και να τις μεταφέρει στην επιφάνεια.
Ο Απόστολος Μαμμέλης έγραφε για τα σονέτα του:
Για το σκαρί και την αρματωσιά των σονέττων και των σημειώσεων, πήρα το υλικό απ’ τη φύση και την αλήθεια, ακολουθώντας τον παλιό μου δρόμο με την παντοτεινή πίστη πως αυτός είναι ο ίσιος. Και τράβηξα μακρυά απ’ την πεζότητα, τον πολυξερισμό και τη διδαχή.
Σκοπός του Κνουτ Χάμσουν ήταν να αποδώσει «τις σχεδόν ανεπαίσθητες δονήσεις της ψυχής… τις περιπλανήσεις της σκέψης και τον συναισθήματος μέσα στο κενό… τα ανεξιχνίαστα ταξίδια του μυαλού και της καρδιάς, τις παράδοξες δραστηριότητες των νεύρων, το ψιθύρισμα του αίματος, την προσευχή των οστών, όλη τη ασυνείδητη ζωή της ψυχής». Ο μύθος αυτού του τύπου ανθρώπου φτάνει στο αποκορύφωμά του στις λυρικομουσικές σελίδες του έργου του «Παν» (Pan, 1894) όπου άνθρωποι, φύση, αισθήματα, ένστικτο και ζωή πρωτόγονη αναδύονται από το αρχαίο πανθεϊστικό και γεμάτο μυστικοπάθεια φως..
Η Αμοργός, είναι ο ποιητικός χωροχρόνος, στον οποίο συναντάμε την παράδοση της επικής εποχής του Ομήρου ως τις παραλογές των δημοτικών τραγουδιών, τις ρίζες του ρεμπέτικου έως τις αρχές του υπερρεαλισμού αλλά και τον διανθισμένος με βιογραφικά στοιχεία του ποιητή παραμυθένιο τόπο.
Ήτανε Φεβρουάριος του 1917. Οι Μεγάλοι Δούκες και τα ζωηρά μέλη της Δούμας σχολίαζαν τα γεγονότα μεσ’ τ’ αρχοτικά τους νυχθημερόν. Μιλούσανε πια στα φανερά για την εκθρόνιση του Τσάρου, Νικολάου Β΄, που ήθελε σώνει και αλά να κλείσει ειρήνη με τους Γερμανούς. Σκόπευαν μάλιστα ν’ ανακηρύξουν κάποιον άλλο Ρομανόφ, για να συνεχίσει τον πόλεμο.
Του κάκου η Τσαρίνα…
Θεμέλιοι λίθοι της σύγχρονης φυσικής επιστήμης είναι η κβαντική φυσική και η γενική θεωρία της σχετικότητας. Η κβαντική φυσική έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη των κβαντικών θεωριών πεδίου, μέσα από τις οποίες διαμορφώθηκε σιγά-σιγά το Καθιερωμένο Πρότυπο, που περιγράφει με μεγάλη ακρίβεια το μικρόκοσμο των στοιχειωδών σωματιδίων.
Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, από την άλλη, ερμηνεύει τη βαρύτητα ως τη στρέβλωση που προκαλεί η παρουσία της ύλης στο χωροχρονικό ιστό και περιγράφει με εξίσου μεγάλη επιτυχία όλα εκείνα τα μακροσκοπικά φαινόμενα που σχετίζονται με τη βαρύτητα, από την πτώση ενός μήλου, τη μετάπτωση του περιηλίου του Ερμή και την καμπύλωση του φωτός ως τη μεγάλης κλίμακας εξέλιξη του σύμπαντος.
Στις 11 Φεβρουαρίου 2016, επιστήμονες από τα δύο LIGO (Laser Interferometer Gravitational wave Observatory) των ΗΠΑ, ανακοίνωσαν επίσημα ότι το σύστημα «άκουσε» τα βαρυτικά κύματα από τη συγχώνευση δύο «μαύρων τρυπών», περίπου 1.3 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά (δηλαδή ένα γεγονός που συνέβει πριν από 1.3 δισεκατομμύρια έτη).
Να σημειωθεί εδώ, ότι όπως προβλέπει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, στο όριο της ταχύτητας του φωτός υπακούουν επίσης και τα βαρυτικά κύματα, αυτά δηλαδή που αντιλαμβανόμαστε σαν βαρυτικό πεδίο.
Όταν το 1937 ο εξέδιδε από τις εκδόσεις Γκοβόστη το «Μαμούθ» ο φίλος του και συγγραφέας Γιώργος Κοτζιούλας τόνιζε στο εισαγωγικό του Σημείωμα
«Άμα θα ‘ρθει ο καιρός να καταρτίσουν το μαρτυρολόγιο της ελληνικής λογοτεχνίας -αυτόν το φοβερό κατάλογο που θα αρχίζει με ονόματα ενός Παπαδιαμάντη, ενός Βιζυηνού, ενός Κρυστάλλη και θα τελειώνει με παραδείγματα, ελπίζω, των ημερών μας – είμαι βέβαιος πως εκεί θα βρεθεί κάποια θέση και για τον Γιώργο Δενδρινό».
Η χώρα μας μαζί με αρκετές άλλες χώρες του πλανήτη μαστίζεται εδώ και αρκετά χρόνια πλέον με την οικονομική κρίση που έχει ενσκήψει. Θα πίστευε κανείς ότι η κρίση αυτή που ξεκίνησε ως οικονομική θα οδηγούσε σε μαρασμό τις δραστηριότητες εκείνες που είναι για την ψυχαγωγία του ατόμου και κυρίως για την πνευματική του ανύψωση που όμως συνήθως απαιτούν την διάθεση κάποιων οικονομικών πόρων.
Το ότι ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις είναι σαφές. Η διάρκεια της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης όμως είναι τέτοια που πλέον τείνει να γίνει καθημερινότητα, συνήθεια!
Οι συνεχείς εναλλαγές –ως επί το πλείστον προς το χειρότερο- έχουν πάψει να μας εκπλήσσουν και να μας συνταράσσουν, θαρρείς και είμαστε μουδιασμένοι ή έχουμε αποκτήσει ανοσία στις «επιθέσεις».