Η Ιουλία Περσάκη γόνος της οικογένειας Σκαραμαγκά γεννήθηκε το 1895 στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της. Στα 15 της χρόνια παντρεύτηκε και ακολούθησε τον άντρα της στο Παρίσι όπου εργάζονταν ως χρηματιστής. Εκεί σπούδασε νεοελληνική λογοτεχνία στην Σορβόννης με καθηγητή τον Hubert Pernot αποκτώντας παιδεία ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Οι ποιητές δεν γερνούν ποτέ, είναι σαν να έχουν γεννηθεί γέροι. Όταν το σώμα και η μορφή τους γερνάει, τότε καταφεύγουν στην Τέχνη της Ποίησης για λύτρωση. Τα λόγια του Καβάφη, στο ποίημα του ‘’Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου, ποιητού εν Kομμαγηνή 595 μ.X.’’, φανερώνουν κάτι τραγικό για την φύση του χρόνου και ‘’σαν να είναι η ελεγεία του χρόνου γενετική στιγμή της ποιητικής εκδοχής.’’ Δεν υπάρχει πιο τυπική ποιητική αφετηρία που να δηλώνει καλύτερα το ‘’άδειασμα’’ του Είναι του ποιητή από ‘’νόημα’’ και την ψυχική κρίση που προετοιμάζει την ποιητική λύση. Συνήθως, οι άνθρωποι λίγο-πολύ ξεχνάνε, όμως, ο ποιητής δεν ξεχνάει ποτέ γιατί είναι κομμένος από την ζωή.
Η ελευθερία δεν είναι αυτονόητη προϋπόθεση της ύπαρξης του ανθρώπου, αλλά καθήκον καθημερινής επιδίωξης που με αγαθότητα υπηρετείται. Και υπηρετείται σε κάθε εκδήλωση και σε κάθε έκφανση του πνεύματος και της ζωής. Χωρίς αρνητικό ή θετικό πρόσημο, υπακούει στον μύχιο εκείνο δαίμονα που μας καλεί να ισορροπήσουμε με αρετή και τόλμη την σκέψη με την πράξη στον ζυγό της ύπαρξής μας.
Αν κάποιος κοιτάξει τα παιδιά του σήμερα, θα διαπιστώσει πως η επαφή με τεχνολογικά gadget έχει περάσει σε μια κατάσταση εξοικίωσης καθημερινής χρήσης. Τα παιδιά του σήμερα, οι επιστήμονες του αύριο με αδιανόητα τεράστιο όγκο δεδομένων στα χέρια τους, πρέπει να αναγνωρίσουν την τεχνολογία και να την κάνουν κομμάτι της ζωής τους.
Κάποτε στα νιάτα μου (την δεκαετία του 1960, τότε που πετάγαμε ακόμη σε ρομαντικά σύννεφα με τη ‘συννεφούλα’ του Διονύση), ένα ‘κείμενο’ μπορούσε να αποθηκευτεί (αναλογικά τότε, μηχανικά-ηλεκτρικά) σε ένα βιβλίο, ένα τετράδιο, ένα δίσκο βινυλίου, μια κασέτα μαγνητοφώνου, σε φιλμ ή βιντεοκασέτες για ταινίες ή ένα άλμπουμ φωτογραφιών. Για μεγαλύτερο όγκο πληροφοριών υπήρχαν οι βιβλιοθήκες ή οι μεγάλες δισκοθήκες.
Η φωτογραφία που παρουσιάζουμε δεν είναι καινούργια. Η λήψη της ανάγεται ακριβώς 30 χρόνια πριν, στις 14-2-1990. Απαρτίζεται από 640 000 pixels και το σημείο το οποίο έχουμε σημειώσει καταλαμβάνει χώρο μόλις 0,12 pixels. Αυτή είναι η Γη, ο πλανήτης που ζούμε.
Α μέρος
1) Η Γονική Μέριμνα (η φροντίδα για τα ανήλικα τέκνα) είναι το σπουδαιότερο λειτούργημα καθώς αποτελεί το προσφορότερο μέσο για την επιτέλεση της κύριας κοινωνικής αποστολής της οικογένειας, η οποία συνίσταται στη σωματική, πνευματική και ψυχολογική ανάπτυξη ων παιδιών μέχρι την ενηλικίωσή τους.
Πριν από 500 περίπου χρόνια o Pedro Alvarez Cabral ενεργώντας εν ονόματι του Βασιλιά της Πορτογαλίας, αποβιβάζεται στη Βραζιλία. Λίγο αργότερα τον ακολουθούν πολλοί πορτογάλοι φέρνοντας μαζί τους τη μουσική και τους χορούς της πατρίδας τους. Όμως πολύ σύντομα η κουλτούρα των πορτογάλων θα αναμιχθεί με αυτή των αφρικανών σκλάβων που εισήχθησαν στη χώρα, αλλά και των ντόπιων ιθαγενών. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η ανάμειξη της κουλτούρας των τριών λαών σε κάτι νέο.
Η αλλαγή του κλίματος δεν αποτελεί μελλοντικό πρόβλημα αλλά ο πλανήτης ήδη καταστρέφεται με ανησυχητικά γρήγορους ρυθμούς. Από την άλλη πλευρά η ζήτηση για ενέργεια ολοένα και αυξάνεται, με εκτιμήσεις από ερευνητές να αναφέρουν ότι για την κάλυψη αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια για παράδειγμα στην Κίνα το 2050, θα πρέπει να χτίζονται τέσσερα εργοστάσια ηλεκτρισμού των 300MW κάθε εβδομάδα για 45 χρόνια.
Συνήθως η έκφραση «γυρίζει μπούμεραγκ» έχει αρνητική σημασία, εκτός αν αφορά ... στο πραγματικό μπούμεραγκ, οπότε αυτό είναι και το ζητούμενο. Κατ’ αρχήν, να διευκρινιστεί ότι το μπούμεραγκ επιστρέφει σ’ αυτόν που το εκτόξευσε με την προφανή προϋπόθεση ότι δεν…